χαρά

Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 220 μ.) του νομού Λάρισας. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου (23 τ. χλμ.).

* * *

η, ΝΜΑ

1. συναισθηματική κατάσταση έντονης ευαρέσκειας, η οποία συνήθως εκδηλώνεται με γέλιο

2. συναίσθημα ικανοποίησης που οφείλεται στην κατοχή ενός αγαθού ή στη βίωση ενός γεγονότος (α. «τα δώρα σας μάς έφεραν μεγάλη χαρά στο σπίτι» β. «οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον», ΚΔ)

3. φρ. «μετά χαράς» — πολύ ευχαρίστως

νεοελλ.

1. βοτ. γένος χλωροφυκών

2. φρ. α) «είναι μια χαρά»

(για πρόσ. και για πράγμ.) είναι σε άριστη κατάσταση

β) «χαρά στο πράγμα»

(ειρωνικά) είναι ασήμαντο, δεν αξίζει τίποτε

γ) «χαρά σ' εκείνον που...» — είναι αξιοζήλευτος ή ευτυχισμένος εκείνος που...

δ) «χαρά σ' εσάς»

i) είσαστε ευτυχισμένοι, σάς ζηλεύω

ii) (ειρωνικά) είσαστε δυστυχισμένοι, σάς λυπάμαι

ε) «με γειά σου, με χαρά σου!» — χαλάλι σου, να τό απολαύσεις!

στ) «γεια σας και χαρά σας!» ή «γεια χαρά!» — τρόπος χαιρετισμού

ζ) «χαρά Θεού» — πολύ ωραία μέρα, πολύ καλός καιρός

η) «στις χαρές σου [ή σας]» ή «στη χαρά σου [ή σας]» — ευχή σε ανύπαντρους ή αρραβωνιασμένους να παντρευτούν σε σύντομο χρονικό διάστημα

νεοελλ.-μσν.

ο γάμος

αρχ.

1. πρόσωπο που επιφέρει ευχαρίστηση, που προκαλεί ευάρεοτα συναισθήματα

2. εκκλ. ο Ιησούς Χριστός

3. (κατά τον Ησύχ.) «χαρά

ὀργή, ὀργίλον»

4. (η δοτ. ως επίρρ.) χαρᾷ

(με τροπ. σημ.) με ευφροσύνη, με ευχαρίστηση

5. φρ. α) «σὺν χαρᾷ» και «χαρᾶς ὕπο»

(με επιρρμ. σημ.) με ευάρεστα συναισθήματα

β) «χαρὰ λόγων» — χαρμόσυνες ειδήσεις (Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. χαρά είναι παρ. τού ρ. χαίρω σχηματισμένο από τη συνεσταλμένη βαθμίδα τής ΙΕ ρίζας *gher- «χαίρομαι» (βλ. λ. χαίρω) με την αρχαϊκή κατάλ. -ᾶ / -η (πρβλ. ἄρχω: ἀρχή, γράφω: γραφή)].